Hee daar!!
Hoe is het? Alles goed in Nederland? Zo.. dat is lang geleden dat we een verhaal hebben gepost. We zijn dan ook voornamelijk in Sydney blijven hangen. Maar we hebben ons zeker vermaakt met leuke dingen…!!!
Sydney’s first night festival
Allereerst zijn we gebleven voor de eerste avond van het Sydney festival. 4 uur lang, 10 podia in een gedeelte van het centrum van de stad met overal muziek. We wisten niet wat we moesten kiezen en bleven maar heen en weer lopen. Was een mooi feest. Alleen erg jammer dat je niet je eigen biertjes mee mocht nemen, wat wij braaf ook niet gedaan hadden, maar bleek er ook maar één verkoop punt per terrein te zijn.. met zoooo’n rij (1 uur wachten voor een biertje…)!! Ja, dat is een biertje toch niet waard. Gelukkig was de muziek zo goed dat je ook zonder biertjes echt helemaal uit je dak kon gaan!!!
Blue Mountains
Nou eindelijk uit Sydney weg, zijn we naar de Blue mountains gegaan. Toen we er naartoe reden viel het in eerste instantie aardig tegen. We verwachtten namelijk enorme bergen met stijle passen en veel haarspelbochten, maar helaas… Het hoogste punt zit op 1111 meter boven zeeniveau en vanuit Sydney is het allemaal vals plat, zodat je in 100km zonder het te merken boven komt. De verrassing bleek de enorm hoge en stijle kliffen die samen mooie valeien vormen waar op sommmige momenten van het jaar de lucht enorm blauw kleurt. Gave wandelingen hebben we dan ook gemaakt langs een paar watervallen en stijle afgronden. Het hoogtepunt aan ons bezoek was de ‘canoying tour’ die we gedaan hebben. In de ochtend gingen we van verschillende hoogten abseilen. Erg gaaf en eng (feel the fear but do it anyway!), want je ziet niet alleen de 30 meter die je daadwerkelijk gaat afdalen, maar ook de hele vallei (een paar honderd meter) onder je! ’s Middags gingen we in wetsuit door de spleten van de bergen springen, zwemmen en klauteren met als afsluiting en hoogtepunt het abseilen vanaf een waterval. Erg gaaf!
Autopech
Minder gaaf is de autopech die in de Blue mountains is begonnen. De enige echt stijle weg in de Blue Mountains; ‘de Victoriapass’ was voor onze auto toch net iets te veel. Tijdens het rijden viel hij gewoon uit (gelukkig wel bovenaan de pass), het begin van alle ellende. Weer proberen te starten en ja, maar na 100 meter weer hetzelfde verhaal. Uiteindelijk zijn we ergens gestrand en hebben we een belletje gegeven aan de 24/7 roadservice. Om ons op te vrolijken tijdens het wachten op de towtruck kwamen er dan nog wel even twee giga kangaroos langs-hoppen. Binnen een uur stond de auto voor de tweede keer in ons gezamelijk leven op de towtruck, gedropt bij een garage en die waren er van overtuigd dat het een probleem met de brandstofpomp was. Het was al laat dus ze zouden het de volgende dag reparen en wij mochten wel een nachtje gewoon in de auto op hun terrein slapen.
Nou gefixt en wel de volgende dag gingen we op pad, maar om de hoek van de garage ging het al mis; een brandlucht en rook in de auto! Bleek dat ze in het dashboard hebben zitten rommelen en daarmee kortsluiting veroorzaakt. Wat gezoek en een paar zekeringen verder was het gerepareerd en konden we weer op pad, wij zijn die nacht voor de zekerheid maar in de buurt gebleven, en bij het zwembad blijven slapen.
De volgende dag lekker naar het zwembad en gerelaxed. ’s Middags gingen we vol goede moed op pad, maar je raad het nooit, maar in precies dezelfde straat stond de auto gewoon weer stil (bleek ons voorgevoel om in de buurt te blijven toch niet onterecht). Garage er weer bij gehaald; bleek de nieuwe (bleek toen tweede hands) brandstofpomp ook stuk!!
Weer een hele middag repareren en een extra filter voor de pomp en hij deed het dan uiteindelijk toch weer. Wel nog gevraagd: ‘Is de tank niet heel vies, dat dat de reden is dat de brandstofpomp kapot gaat’ ‘Nee, die is enorm schoon, daar is helemaal niets mis mee’.
Na de derde reparatie bij dezelfde garage zijn we dan toch maar naar Sydney gereden , zo’n 150km, omdat nog een nacht daar blijven staan ook niet echt relaxed was en we toch maar verder moesten. De hele rit naar Sydney geen probleem gehad, maar toen we ’s middags van de camping naar het winkelcentrum wilden, konden we na 20 meter rijden hem weer terugduwen naar zijn plaatsje!! Rot auto…!!
Werk zoeken
Noujaa.. jullie kunnen je voorstellen dat we er aardig klaar mee waren. Dus was het idee om dan maar een tijdje in Sydney te blijven hangen en op zoek te gaan naar simpel werk om zo wat geld en tijd te hebben om de auto te reparen. Nou we hebben echt wel hard gezocht; maar met de financiele crisis en het einde van de grote vakantie hier, zat zelfs een baantje als ijsjesverkoper op Bondi Beach er niet in.
Auto repareren
Dus is Dennis zelf maar onder de auto gaan liggen en zo kwamen met behulp van wat vriendelijke mensen op de camping erachter dat de filter voor de pomp verstopt zat. De reden hiervoor was dat een, door de laatste garage “nieuw” geplaatste slang een breuk zat en er dus allemaal deeltjes slang in de filter zaten. Simpele oplossing; slang en filter vervangen. Ook voor de zekerheid alle benzine afgetapt om te kijken of niet heel veel vuil in de tank zat. Dit was niet het geval en leek de garage ons hier niet helemaal voorgelogen te hebben.
Een heel kwarwei, vooral om de filter te vervangen die toch niet zo universeel bleek te zijn, maar we hebben het zelf allemaal voor elkaar gekregen en hij reed weer!! Maar met wát een gigántische spanning zaten wij in de auto iedere keer.
Ondertussen..
Ondertussen hebben we ons overigens prima vermaakt in Sydney; ijsjes eten en bodyboarden op het populaire Bondi beach, shoppen in Bondi Junction, met de ferry naar Manly beach, het Chinese New Year meevieren, het bewonderen van de twilight parade, paddy’s markt afstruinen (net een zwarte markt in Beverwijk), terras zitten en salsa dansen bij Darling Harbour, chillen in de Botanical Gardens, stappen in Kings Coss, genieten van Australia day met alle verkleede mensen en zeilen in Sydney harbour..
Zeilen
Op de ferry naar Manly kwam Dennis namelijk in gesprek met Max, een echt fanatieke zeiler. Vanaf de ferry naar Manly zie je namelijk allemaal zeilboten en Dennis was aan het dagdromen. Max wist ons te vertellen dat we waarschijnlijk de aankomende vrijdag wel mee konden wedstrijd zeilen in de haven van Sydney. Zelfs een niet zeiler als Marielle zegt daar geen nee tegen. Dus we hebben uiteraard gewacht tot deze vrijdag en mochten allebei mee met Dave om zo met zijn drieen een erg gezellig en relaxte wedstrijd te varen. Het mooiste was het punt dat we aankwamen bij de Harbour Bridge vandaar kwam er een voor-de-winds-rak en dat kon natuurlijk niet gevaren worden zonder een biertje in de hand… Helaas is het hierdoor niet gelukt om tijdens de reis alleen maar lokale biertjes te drinken, Dave had namelijk zijn favoriet Heineken mee… Uiteindelijk zijn we 7e van de 17, niet slecht!
Met naborrelen en nabarbequen is Dennis zelfs een tweede aanbod gedaan; of hij de volgende dag mee zou willen met een wedstrijd aan de andere kant van de Harbour Bridge…
Dat was niet aan dovemansoren besteed en de volgende morgen stond Dennis dan ook weer aan de haven om opgepikt te worden door de ‘Flying Dragon’, een 30-voets Flying Tiger. Bij aankomst bleek het een iets andere wedstrijd te worden dan de avond ervoor. De eigenaren bleken super fanatieke wedstrijdzeilers te zijn die hun schip iedere 2 weken uit het water halen om het onderwaterschip schoon te maken, en zelfs dan ook nog voor iedere wedstrijd eventjes met een duikbril het water induiken om alle oneffenheden weg te poetsen. Het schip was dan ook uitgevoerd met alle mogelijke snufjes om zo licht mogelijk te zijn en hard mogelijk te kunnen. Erg gaaf was het ook dat er een goede windkracht 5 stond dus dat zou flink werken worden. Helemaal omdat ze normaal het schip varen met 8 bemanning en we nu maar met zijn 7-enen waren.
Eenmaal op weg naar de start nog maar eens goed gevraagd wat mijn taken zouden zijn aangezien het natuurlijk erg jammer zou zijn als ze hun 3e plek in de competitie moesten opgeven door een fout van mij. Aan de wedstrijd deden zo’n 80 boten mee, en in onze klasse waren er zo’n 20 boten. De start bleek recht voor de Opera House te zijn en ik had voor de start moeite om me op ons eigen schip te concentreren en niet naar al het moois om me heen te kijken. Naarmate de start dichterbij kwam werd de schipper serieuzer kon zich moeilijk beheersen om rustig commandos te geven. Vond het dan ook steeds spannender om een fout te maken. Toen mijn opluchting was het eerste wat misging, dat de neerhaler brak tijdens de start. Aardig wat paniek in de boot om het zo snel mogelijk te repareren maar binnen een halve minuut prutsen waren we weer volle snelheid onderweg Op dat moment hadden we nog niet veel verloren aangezien de directe rivaal nog steeds achter ons lag. Dit hebben we het hele kruisrak volgehouden totdat we bij de bovenboei bij Manly aankwamen en we het voor-de-windse-rak ingingen. Hier kwam helaas geen biertje te voorschijn maar werd de spinaker opgezet (ik ben volgens mij nog nooit zo hard op een zeilboot gegaan…), het eerste stuk ging prima totdat we moesten gijpen en alles in de knoop kwam te zitten (gelukkig niet mijn fout…). Zo hebben we de helft van dit rak lopen prutsen om alles weer goed te krijgen wat vlak voor de benedenboei lukte. Maar ja, toen moest de spinaker er weer af en dat ging iets sneller dan gepland want de val brak en de spinaker lag in het water. Hierdoor hebben we dus nog meer verloren en dat terwijl er al genoeg andere boten over ons heen zijn gelopen tijdens het voor de windserak. Na nog weer een flink stuk opkruisen en wel weer wat ingelopen te hadden we nog een keer het voor-de-windse rak en moest er weer een spinaker op. De grote kon niet meer omdat de val gebroken was, dus moest de kleine er maar op. Niemand had bedacht om dit ook voor te bereiden dus je raad het al, tijdens het opzetten kwam deze ook ontzettend in de knoop en konden we weer niet echt vliegen. Door al deze problemen was iedereen andere dingen aan het doen dan afgesproken, was de schipper aan het schreeuwen en had ik het gevoel “AHHH wat doe ik hier…”. Uiteindelijk hebben we de spinaker toch weer goed gekregen en hebben we de wedstrijd zonder verdere grote problemen uitgevaren (oh ja, de schoot van de spinaker was ook nog gebroken…). Snapte er niet zoveel meer van, een ontzettend dure boot, met allemaal high-end materialen en toch kan nog zoveel stuk… Doe mij maar een Reasende Roelant…
Het was ontzettend gaaf om hier een wedstrijd te varen maar wat was ik blij toen we over de finish waren en er een biertje opengeplopt werd, en ik het idee had dat als ik een fout had gemaakt het in ieder geval niet opgevallen was tussen alle andere problemen.
Auto verkopen
Aangezien we toch hadden besloten om nog wat langer in Sydney te blijven voor het zeilen, hadden we zoiets van; ‘we zijn hier toch, kunnen we ook een poging doen om onze auto te verkopen! Als we er van af zijn, zijn we er van af!’ Want echt vertrouwen hadden we er natuurlijk niet meer in. Dus de volgende dag gelijk een advertentie gemaakt, de hele backpackers wijk er mee vol gehangen en goed op internet geadverteerd. Ondanks dat de ‘backpackers-automarkt’ over verzadigd was, hadden we snel een aantal reacties. Dus een kijkdag georganiseerd en iedereen vond de auto hartstikke mooi, netjes (ja goed schoongemaakt van te voren) en georganiseerd (jaja). Al snel had een Frans stel JA gezegd en dat terwijl de auto tijdens hun testrit uit viel! Haha, wie koopt er nou een auto die tijdens de testrit uit valt! Weer zat de brandstoffilter verstopt en tijdens de testrit het verhaal opgehangen dat we toch de brandstoftank al wilden laten schoonmaken. De Fransoos kende het probleem en als we de tank professioneel zouden laten schoonmaken, wilden ze hem erg graag hebben. Zo gezegd, bijna zo gedaan; het schoonmaken van de tank heeft Dennis samen met de campingman gedaan (aangezien de garages erg duur waren en het ook wel leuk karwij was). Met de tank naast de auto, bleek er samen met een schroef, een stuk electriciteitsdraad en een prop van zo’n 4cm aan siliconen door de tank te dwarelen. Tja dat komt er natuurlijk niet uit door het aftappunt in de tank… Hoe die prop daar is gekomen??? Waarschijnlijk de reparatie van een lekkage die de vorige eigenaren hebben laten doen door een garage (FIJN DIE GARAGE’s)…
Jammer alleen dat zij vervolgens moeite hadden met het geld bij elkaar krijgen. Fransen kunnen blijkbaar maar een keer in de 3 dagen 900 dollar pinnen hier!
Erg leuk was dat we inmiddels nog meer Nederlanders hadden staan op de camping, die ook allemaal bezig waren hun auto te verkopen. Schept een band! 😀 Mooi de laatste dag met z’n allen op het terras gezeten voor het opera house.
Bosbranden
Natuurlijk mede een reden om niet van Sydney naar Melbourne te rijden in deze tijd (wat eerder het plan was), waren de gigantische bosbranden. Minstens de helft van de kranten waren gevuld met aangrijpende verhalen over de verwoestende branden. Heldhaftige verhalen over brandweermannen die mensen hebben gered, families die elkaar weer hebben gevonden, maar ook over alle omgekomen mensen en alle materiele schade. Vuur dat met ruim 100km per uur zich verspreidde en mensen insloot en inhaalde terwijl ze op de vlucht waren.
En dit alles terwijl ze in het noorden last hebben van overstromingen en krokodillen die door de straten zwemmen. Bizar dat dit alles zich tegelijk in een land afspeelt.
Gevlogen naar Adelaide
Nadat we eindelijk het geld voor de auto in handen hadden, zijn we gelijk naar het internetcafé gerend om voor twee dagen erna een vlucht te boeken naar Adelaide. Paula (vriendin van Dennis) was daar namelijk net een paar dagen geleden aangekomen met haar auto vanuit West Australie. Het idee was om een stuk samen te reizen. Erg leuk om weer met iemand te zijn met wie het echt klikt en verder te komen met gesprekken dan alleen over reizen te praten.
Om weer even goed bij te kletsen en te feesten hebben we twee dagen van het Fringe festival meegepakt. Dennis werd er tot twee keer toe uitgepikt om mee te doen aan de voorstelling, maar dat heeft hem dan ook wel weer gratis kaarten opgeleverd.
Adelaide – Melbourne
We hebben anderhalve week genomen om van Adelaide naar Melbourne te rijden. Een stuk van bijna 1000km, maar met veel te zien onderweg. Allereerst zijn we overgehaald om mee te gaan op pinguintoer. Ook al hield onze gids iets meer van praten dan van laten zien; we hebben toch zeker 10 schattige mini pinguins gespot. Leuke beestjes! Vervolgens zijn we aangekomen in Mt. Gambier waar we twee vulkanische meren en twee sinkholes moesten zien. Ja mooi, maar uiteindelijk was het leukste van de dag de marshmallows smelten boven het kampvuur.
De volgende dag zijn we door gegaan naar cape bridgewater; een mooie baai met lang strand. En je kon er een lange wandeling maken, want bij het puntje van de cape woonde een hele zeehondenkolonie. Jammer, dat je ze alleen vanaf het 50 meter hoge plateau kon zien, maar met de camera konden we een heel eind inzoomen om ze zo uit het water te zien springen of op de rots te zien klimmen.
Hierna zijn we begonnen aan de Great Ocean Road. Jammer dat het grootste gedeelte dat je rijdt niet daadwerkelijk langs de ocean gaat, maar de kustlijn bij de stoppunten was wel echt super mooi. Gave limestone rotsformaties in de zee, mooie baaien en stranden. En nee de bekende 12 appostles is niet de mooiste plek, maar gewoon de plek die het dichtst bij Melbourne ligt en dus tot de toeristisch attractie is gebombardeerd. Ook hier trouwens nog zeehonden gespot!
In het Otway national park hebben we koala’s in het wild gezien. Wat een coole, lieve en slome beesten! Ze slapen 20 uur van de dag, maar wij hebben ze wel mooi ff gezien in hun 4 actieve uren van dag. Eentje klom er voor onze neus uit de boom om een andere boom weer in te klimmen. Helaas zat er in die boom al een andere koala; we hoopten dat ze elkaar gingen knuffelen, maar in plaats daar van gingen ze ruzie maken en er viel er bijna een uit de boom! Ook nog een koals met baby koala gezien; erg lief!
Die nacht hebben we ook geslapen in dat national park en als ik niet geweten had dat koala’s zoveel geluid maken was ik me echt rot geschrokken die nacht. Ze maken geluid voor een mega beer!
En nu..
En nu komt er dan toch bijna een eind aan onze trip. Bijna, maar nog niet helemaal. Australie zit er wel echt op, maar we vliegen 10 maart terug naar Bangkok om al eilandhoppend, dit keer via de westkust van Thailand en Maleisie, uit te komen in Kuala Lumpur. Via daar vliegen we dan hoogstwaarschijnlijk toch weer richting Amsterdam..
Heey Marielle en Dennis!
Super leuk om weer zo’n mooi verhaal van jullie te lezen!!
Geniet nog even lekker van jullie reis!!!
Liefs,
Loes
Hee backpackers!
Weer een superverhaal om te lezen!!! Geniet er nog van!
dikke kus
oh.. zucht..
wat een paradijsgereisijs.. zucht..
Heeeeeeeeeee!
Goed om alle verhalen weer een keer te lezen.
Ik hoorde van Paulus ook al wat verhalen: kampvuur, slapen in the middle of nowhere, filmpje kijken op de achterbank/loungebank omdat het koud is. Fijn hoor! Maar ook niet verkeerd dat een gezamenlijk biertje in Neudezicht of een dagje klussen aan de boot weer langzaam in zicht komen…
Annegriet
Wat weer een geweldig verhaal , echt genieten!!!!
Als jullie straks terug zijn kun je wel een reisboek uitgeven zulke goede vertellers !!!
Van Mam hoorde ik dat jullie 27 Maart in Ned. landen, wel onmenselijk vroeg ,te vroeg, dus zijn wij niet op schiphol!!!! Had ik wel leuk gevonden. Gezellig dsat jullie straks weer in holland zijn ,maar dat jullie 9 mnd.weg waren is ook haast niet te geloven!
Jongelui geniet nog ff en tot in Holland,waar dan ook!!! Een heeeeeele goede thuisreis met een dikke smok Opa en Oma .
Hey luitjes!
Leuk om weer wat van jullie te horen. En wat een interessante wending kwam er weer aan onze sloeber-kiwi-buurtjes! Wat een kansloze onderneming van ze zeg haha.
Dus jullie zijn ook alweer langzaam op weg naar huis? Wij zijn nu weer drie weken thuis, maar het voelt echt als drie maanden. Echt zo raar! Heel vervelend dat je zo snel weer in je oude routine terug valt! We zijn allebei wel druk bezig met solliciteren, hopelijk begin ik snel aan een “grote mensen baantje” haha!
Nou, heel veel plezier nog die laatste dagen!
Groetjes, Tom en Nicole
he lieve reizigers,
wat een heerlijk verhaal, heb echt even zitten genieten, alleen al van de schrijfstijl van jullie.
ik heb mij per ongeluk afgemeld en heb de mail die jullie daarna nog heben verzonden niet ontvangen.
komen jullie nu om 6.00 uur of om 6.35 aan op schiphol??
geniet nog eventjes een paar daagjes!! en alvast een hele goede reis gewenst.
kus mam